Metal,
konkretno heavy metal, je pod-žanr rock muzike koji se pojavio kao
definisani tip muzike 70-ih godina prošlog vijeka i ima korijene u hard
rock grupama koje su, između 1967. i 1974. godine, sastavili rock i
blues stvorivši na taj način hibridnu vrstu muzike sa teškim i
gitarom-i-bubnjevima orijentisanim zvukom, koji je karakterističan po
upotrebi visoko pojačane distorzije (izobličenja). Između brojnih
podgrupa metala koje su kasnije nastale, većina su bile okarakterisane
samo kao "metal". Posljedica toga, "heavy metal" u današnje vrijeme ima
dva potpuno različita shvatanja: kao žanr kompletan u maniru heavy
metal-a u stilu 70-ih godina, koji je poslužio kao uzor grupama Black
Sabbath, Blue Cheer, Deep Purple, Iron Maiden, Led Zeppelin i drugim.
Heavy
metal je dobio na popularnosti u periodu između 70-ih i 80ih godina
prošlog vijeka, a ujedno se i tada većina današnjih podžanrova razvila.
Heavy metal ima svjetski poznate klubove obožavaoca kao što su
metalheads, metal maniacs, headbangers i mettalers (izvorno sa
engleskog).
Karakteristike:
Heavy metal je najčešće okarakteriziran kao vrsta muzike sa
distorziranom vrstom zvuka - sa gitarom kao primarnim instrumentom, sa
pravilnim ritmovima, klasičnim ili simfonijskim stilom. U svakom
slučaju, podžanrovi metala, tj. heavy metala, razlikuju se po
svojstvenim varijacijama stila u odnosu na original, koji najčešće
odstupaju od "zacrtanih" osobina "čistog" metala.
Prema
"AllMusic.com"-u od svih mnogobrojnih formi rock 'n' roll-a, heavy
metal je najekstremniji po pitanju zvuka (glasnoće), mehanike i
teatralnosti. Postoji bezbroj varijacija "izvornog" heavy metal zvuka,
ali ono što im je zajedničko jeste povezanost po glasnoći, izobličenju
gitare (najprisutnije je ponavljanje tzv. riffova, tj. često je
ponavljanje određenih segmenata melodije) i prosto, razbijajući ritam.
Instrumenti:
Najčešće korišteni instrumenti u metal-u su bubnjevi, bas, gitara
(leader i ritam gitarista) i izvođač (koji može, a i ne mora svirati
neki od instrumenata). Klavijatura se koristi u nekim stilovima heavy
metal-a dok je od ostalih potpuno izbačena, ali pošto se stilovi
podžanrova konstantno unapređuju klavijatura postaje sve popularnija.
Gitara je neophodna za heavy metal. Distortovano pojačanje gitare je tu
da stvori moćan ili heavy zvuk. Rezultata je prost, iako su se neki od
pravih heavy metalaca šalili da je to produkt ograničene sposobnosti
više nego inovacije. Kasnije su se pojavili intrigantniji solisti i
riff-ovi koji su postali nezaobliazan dio heavy metal muzike. Gitaristi
koriste razne muzičke tehnike da bi u većini pod-žanrova virtuoznost
preovladala nad jednostavnošću.
Metal
vokalisti variraju po pitanju stila. Sposobnosti vokalista imaju širok
raspon razlučitih stilova, od recimo više-oktavnog operskog vokala Rob
Halforda (Judas Priest) i klasično izvježbanog vokala Bruce Dickinsona
(Iron Maiden), pa do hotimično grubog zvučanja vokala Lemmy Kilmistera
iz benda Motorhead.
Kada
govorimo o "živom" zvuku, smatra se podjednako bitnim elementom heavy
metala kao i bilo koji drugi segement ove vrste muzike. Počevši od
vodećih The Who i Jimi Hendrixa rani metal bendovi su postavili muzičke
standarde za jačinu zvuka tokom šou-a. Tony Iommi, gitarista iz
'pionirskog' heavy metal benda Black Sabbath, je jedan od mnoštva ranih
heavy metalaca koji je pretrpio ozbiljno oštećenje sluha zahvaljujući
njihovom "živom" zvuku!!! Dalje, roker iz Detroita Ted Nugent (koji,
uzgred, odbacuje termin 'heavy metal' za opis njegove vrste muzike) i
The Who (koji su držali titulu 'Najglasnijeg benda na svijetu' u
Ginisovoj knjizi rekorda) gitarista Pete Townshend su skoro pa gluhi.
Kanadski Eudoxis su nagrađeni zato što su imali najduže i najbučnije
bas bubnjeve (dužina od 6 stopa), dokazavši time da dužina igra veoma
važnu ulogu po pitanju jačine tj. glanoće zvuka.
Teme
Pored mnogo popularnije muzike, takođe je zastupljen i vizualni
utisak, odnosno slike u metal muzici. Korice albuma i scenski nastup
igraju isto toliko važnu ulogu u metal-u kao i sama muzika, iako se
rijetko premašuje stvarna muzika koja je prioritetna. Mada, kroz heavy
metal , mnogi muzički umjetnici međusobno sarađuju da bi stvorili niz
različitih iskustva za svačije prohtjeve. Imajući ovo na umu, heavy
metal postaje jedan od kontraverznijih muzičkih pravaca, u odnosu na
bilo koji drugi pravac, po pitanju njegove forme. Dok je umjetnost
slikanja izražena preko vizualnog prikaza, simfonija preko zvuka, imidž
nekog heavy metal benda je izražen preko određene teme koja povezuje
svu tu muziku, i izražena je preko "artworka" tj. izgleda korice,
izgleda stage-a, tona tekstova pjesama i stila oblačenja članova
određenog benda, zajedno zaokruženo sa kvalitetom i vrstom zvuka...
Istoričari
roka nastoje dokazati da je Zapadni pop uticao na formu metala koja je
orijentisana "fantazijskom bjegu od stvarnosti"; bjeg od stvarnosti
koji se ogleda u nerealnim i futurističkim tekstovima pjesama, dok
Afričko-Američki bluz heavy metalu daje "golu" realnost i iskrenost, sa
fokusom na gubitke, depresiju i samoću. Heavy metal takođe ima dodirnih
tačaka sa spiritualnim (duhovnim) temama u muzičkoj i simboličkoj
teoriji.
U slučaju
da su audio i tematske komponente heavy metala pretežno pod uticajem
realnosti bluza, onda su vizuelne komponente pretežno pod uticajem
fantazijske komponente popa. Teme tame, zla, snage i apokalipse su
fantazijske jezičke komponente za označavanje (adresiranje) realnosti
životnih problema. Kao reakcija na "ljubav i mir" hipi kulture
šezdesetih godina, heavy metal se razvio kao protiv-kultura, gdje je
svijetlost potisnuta tamom i srećni završeci u popu su takođe
zamjenjeni golom (surovom) realnošću da stvari ne ispadnu baš uvijek
onakve kakve bi trebale biti na ovome svijetu. Dok fanovi (obožavaoci)
tvrde da medijum tame nije poruka, kritičari se protive ideji veličanja
negativnog aspekta realnosti (negativnog pogleda na surovu stvarnost).
Teme
heavy metala su tipično tamnije nego generalno lagane pop iz 50-tih,
60-tih i 70-tih sa fokusiranjem na rat, nuklearnu anihilaciju (tj.
uništenje), teme iz (životnog) okruženja i političku, odnosno vjersku
(religioznu) propagandu. "War Piggs" Black Sabbath-a, "Killer of
Giants" Ozzy Osbourne-a, "...And Justice For All" i "Disposable Heroes"
Metallica-e, "Two Minutes to Midnight" Iron Maiden-a su primjeri
ozbiljnih suprotnosti raspravi na temu afera. Komentar na realnost
ponekad nastoji da postane pre-pojednostavljen; specifični fantazijski,
poetični vokabular metala koji se primarno sukobi sa kontrastima između
svijetla i tame, nade i očaja, dobra i zla, ne ostavljaju baš previše
prostora za kompleksne sijenke sive boje. Power metal grupe (bendovi),
čiji su lirički i muzički tonovi najčešće bombastični i optimistični,
su jedan od izuzetaka za mračni stereotip. Mnogi poklonici i grupe
power metala, naj notabilnije "Manowar", vjeruju da bi metal trebao
inspirisati i uzdizati muziku na viši nivo.
Uticaji klasike:
Na prisvajanje klasične muzike od strane heavy metala je više
uticao Bah i Paganini, nego Mocart ili Franc Lisc. Iako je gitarista
Ritchie Blackmore (Deep Purple/Rainbow) vršio eksperimente sa muzičkim
oblikovanjem koje je pozajmio iz klasične muzike do ranih sedamdesetih,
Edward Van Halen-ova solo kadenca ) obilježila je značajan trenutak po
pitanju razvitka virtuoznosti u metalu. Nakon njega; uticaji klasike u
metalu tokom osamdesetih su ustvari ličili, pomalo, na ranu
osamnaestovijekovnu, za njihov model brzine i tehnike. Zaista, kasnija
Barokna era Zapadne muzičke umjetnosti je takođe, prikazana kroz
izvijesne segmente gotike. Npr., "Mr. Crowley" (1981) Ozzy Osburne-a i
gitariste Randy Rhoads-a, je uplitala specifičnu vrstu sintisajzera i
Barokom-inspirisanu solo gitaru da bi stvorili upečatljivo raspoloženje
Osburne-ovim tekstovima pjesama. Kao i mnogi drugi gitaristi 80-tih,
Rhoads je prilično studiozno gledao na teoriju muzičke umjetnosti da bi
udružili ne tako brojnu industriju pedagoških magazina za gitare (kao
što je "Guitar for Practicing Musician") koji je porastao tokom
decenije. Doduše, u većini slučajeva, umjetnici metal-a koji su
pozajmili tehniku i retoriku muzičke umjetnsoti nisu ni pokušavali da
postanu klasični muzičari. (Izuzetaka je naravno bilo, npr. gitarista
Yngwie Johann Malmsteen, s čime se mnogi slažu a to je da se njegova
muzika više oslanjala na Ancient Mariner," based on the poem by Samuel
Taylor Coleridge. However, the 1977 Rush album A Farewell to Kings
features the twelve-minute "Xanadu," also inspired by Coleridge and
predating the Iron Maiden composvirtuoznost i upotrebu elemenata zvuka
klasike, kao što je harmonična mol ljestvica, da bi izgledala kao
klasika, iako, to u stvarnosti nije bila).
U
enciklopediji Encarta se tvrdi da "kada je tekst bio u vezi sa muzikom,
Bah je mogao napisati muzičke ekvivalente verbalnih ideja", bendovi
progresivnog roka kao što je Emerson, Lake, i Palmer i Yes su već
istražili ovu povezanost i prije evoluiranja heavy metala. Kako heavy
metal propagira teme apokalipse i slike moći i tame, sposobnost
prevođenja verbalnih ideja, u muzičke, sa priličnom preciznošću, onda
bi se one veoma fino podudarale sa idejama riječi koje su od velike
važnosti kada govorimo o autentičnosti i kredibilitetu heavy metal-a.
Odličan je dokaz za gore spomenuto, Powerslave, album Iron Maiden-a.
Slika albuma vezana je za scenu Egipatske piramide i mnoge pjesme sa
albuma za temu imaju život i smrt, uključujući i pjesmu "The Rime of
the Ancient Mariner", koja se bazira na poemi Samuel Taylor
Coleridge-a.
Istorija
Termin heavy metal
Knjiga "Istorija Heavy Metala" tvrdi da ime potiče od govora hipija
("hippispeak"), heavy sa značenjem bilo čega sa potentnim
raspoloženjem, te metal, koji još detaljnije i podrobnije pojašnjava
vrstu raspoloženja. Riječ "heavy" (sa značenjem ozbiljnog i dubokog)
ušla je u sleng kontra-kulture i odnosi se na "heavy muziku", posebno
onu sa sporijim tempom, te pojačanim varijacijama standardnog popa; u
stvari Iron Butterfly je prvi odsvirao pjesmu Los Angeles u 1967.
godini, objasnivši na omotu albuma naziv sljedećim riječima: "Iron -
symbolic of something heavy as in sound; Butterfly - light, appealing
and versatile... and object that can be freely in the imagination."
Iron Butterfly 1968 album je nazvan Heavy. Činjenica da je Led Zeppelin
ukorporirao heavy metal u svoje ime možda je zapečatila upotrebu ovog
termina.
U
kasnim šezdesetim, Engleska je još uvijek bila centar industrije (s
obzirom na to da je većina rok bendova nastala u, i oko gradova, kao
što su Led Zeppelin, The Move i Black Sabbath), neki ljudi upućuju na
to da termin Heavy Metal može imati povezanost sa takvim aktivnostima.
Biografija benda The Move tvrdi da je zvuk koji je dopirao iz "heavy"
gitarskih riffova, bio veoma popolularan među redovima metalaca.
Sandy
Pearlman, originalni producent, menadžer i tekstopisac za Blue Öyster
Cult tvrdi da je bio među prvima koji je unjeo izraz heavy metal u rok
muziku 1970. godine.
Jako
rasprostranjena, ali salomiva hipoteza o porijeklu žanra je nastala od
"Chas" Chandler-a, koji je bio menadžer Jimi Hendrix Experience-a u
1969, u intervjuu za PBS TV program "Rock And Roll" u 1995. Tvrdi da je
"...to (heavy metal) bio termin za prvobitni New York Times članak
recenzirajući nastup Jimi Hendrix-a", i takođe naglašava da autor
opisuje Jimi Hendrix Experience "... kao slušanje heavy metala, pri
padu sa neba." Smatra se da validnost izvora ove tvrdnje ne bi trebala
poslužiti kao referenca, te je kao takva upitne preciznosti.
Prva,
detaljno dokumentirana upotreba termina heavy metal odnosi se na stil
muzike, izgleda da je u vezi ishodom Creem-a maja 1971., u kritici Sir
Lord Baltimor-ovog Kingdom Come-a. U ovom intervjuu nam je rečeno da
"Sir Lord Baltimor je izgleda 'bacio na stol' sve najkvalitetnije heavy
metal trikove u knjizi." Kritičar grupe Creem - David Marsh i Lester
Bangs bi s vremena na vrijeme koristili izraz u njihovim tekstovima uz
pozdrav bendovima poput Led Zeppelin-a i Black Sabbath-a.
Heavy
metal je u početku možda služio kao podsmijeh od strane brojnih
muzičkih kritičara ali je ubrzo bio prihvaćen. Drugi, već oformljeni
bendovi, kao što je Deep Purple, koji je prvobitno imao korijene u pop
i progresivnom roku, ubrzo je preuzeo "mantil" heavy metala, dodajući
distorziju i dodatno pojačanje u još agresivnijem pristupu.
konkretno heavy metal, je pod-žanr rock muzike koji se pojavio kao
definisani tip muzike 70-ih godina prošlog vijeka i ima korijene u hard
rock grupama koje su, između 1967. i 1974. godine, sastavili rock i
blues stvorivši na taj način hibridnu vrstu muzike sa teškim i
gitarom-i-bubnjevima orijentisanim zvukom, koji je karakterističan po
upotrebi visoko pojačane distorzije (izobličenja). Između brojnih
podgrupa metala koje su kasnije nastale, većina su bile okarakterisane
samo kao "metal". Posljedica toga, "heavy metal" u današnje vrijeme ima
dva potpuno različita shvatanja: kao žanr kompletan u maniru heavy
metal-a u stilu 70-ih godina, koji je poslužio kao uzor grupama Black
Sabbath, Blue Cheer, Deep Purple, Iron Maiden, Led Zeppelin i drugim.
Heavy
metal je dobio na popularnosti u periodu između 70-ih i 80ih godina
prošlog vijeka, a ujedno se i tada većina današnjih podžanrova razvila.
Heavy metal ima svjetski poznate klubove obožavaoca kao što su
metalheads, metal maniacs, headbangers i mettalers (izvorno sa
engleskog).
Karakteristike:
Heavy metal je najčešće okarakteriziran kao vrsta muzike sa
distorziranom vrstom zvuka - sa gitarom kao primarnim instrumentom, sa
pravilnim ritmovima, klasičnim ili simfonijskim stilom. U svakom
slučaju, podžanrovi metala, tj. heavy metala, razlikuju se po
svojstvenim varijacijama stila u odnosu na original, koji najčešće
odstupaju od "zacrtanih" osobina "čistog" metala.
Prema
"AllMusic.com"-u od svih mnogobrojnih formi rock 'n' roll-a, heavy
metal je najekstremniji po pitanju zvuka (glasnoće), mehanike i
teatralnosti. Postoji bezbroj varijacija "izvornog" heavy metal zvuka,
ali ono što im je zajedničko jeste povezanost po glasnoći, izobličenju
gitare (najprisutnije je ponavljanje tzv. riffova, tj. često je
ponavljanje određenih segmenata melodije) i prosto, razbijajući ritam.
Instrumenti:
Najčešće korišteni instrumenti u metal-u su bubnjevi, bas, gitara
(leader i ritam gitarista) i izvođač (koji može, a i ne mora svirati
neki od instrumenata). Klavijatura se koristi u nekim stilovima heavy
metal-a dok je od ostalih potpuno izbačena, ali pošto se stilovi
podžanrova konstantno unapređuju klavijatura postaje sve popularnija.
Gitara je neophodna za heavy metal. Distortovano pojačanje gitare je tu
da stvori moćan ili heavy zvuk. Rezultata je prost, iako su se neki od
pravih heavy metalaca šalili da je to produkt ograničene sposobnosti
više nego inovacije. Kasnije su se pojavili intrigantniji solisti i
riff-ovi koji su postali nezaobliazan dio heavy metal muzike. Gitaristi
koriste razne muzičke tehnike da bi u većini pod-žanrova virtuoznost
preovladala nad jednostavnošću.
Metal
vokalisti variraju po pitanju stila. Sposobnosti vokalista imaju širok
raspon razlučitih stilova, od recimo više-oktavnog operskog vokala Rob
Halforda (Judas Priest) i klasično izvježbanog vokala Bruce Dickinsona
(Iron Maiden), pa do hotimično grubog zvučanja vokala Lemmy Kilmistera
iz benda Motorhead.
Kada
govorimo o "živom" zvuku, smatra se podjednako bitnim elementom heavy
metala kao i bilo koji drugi segement ove vrste muzike. Počevši od
vodećih The Who i Jimi Hendrixa rani metal bendovi su postavili muzičke
standarde za jačinu zvuka tokom šou-a. Tony Iommi, gitarista iz
'pionirskog' heavy metal benda Black Sabbath, je jedan od mnoštva ranih
heavy metalaca koji je pretrpio ozbiljno oštećenje sluha zahvaljujući
njihovom "živom" zvuku!!! Dalje, roker iz Detroita Ted Nugent (koji,
uzgred, odbacuje termin 'heavy metal' za opis njegove vrste muzike) i
The Who (koji su držali titulu 'Najglasnijeg benda na svijetu' u
Ginisovoj knjizi rekorda) gitarista Pete Townshend su skoro pa gluhi.
Kanadski Eudoxis su nagrađeni zato što su imali najduže i najbučnije
bas bubnjeve (dužina od 6 stopa), dokazavši time da dužina igra veoma
važnu ulogu po pitanju jačine tj. glanoće zvuka.
Teme
Pored mnogo popularnije muzike, takođe je zastupljen i vizualni
utisak, odnosno slike u metal muzici. Korice albuma i scenski nastup
igraju isto toliko važnu ulogu u metal-u kao i sama muzika, iako se
rijetko premašuje stvarna muzika koja je prioritetna. Mada, kroz heavy
metal , mnogi muzički umjetnici međusobno sarađuju da bi stvorili niz
različitih iskustva za svačije prohtjeve. Imajući ovo na umu, heavy
metal postaje jedan od kontraverznijih muzičkih pravaca, u odnosu na
bilo koji drugi pravac, po pitanju njegove forme. Dok je umjetnost
slikanja izražena preko vizualnog prikaza, simfonija preko zvuka, imidž
nekog heavy metal benda je izražen preko određene teme koja povezuje
svu tu muziku, i izražena je preko "artworka" tj. izgleda korice,
izgleda stage-a, tona tekstova pjesama i stila oblačenja članova
određenog benda, zajedno zaokruženo sa kvalitetom i vrstom zvuka...
Istoričari
roka nastoje dokazati da je Zapadni pop uticao na formu metala koja je
orijentisana "fantazijskom bjegu od stvarnosti"; bjeg od stvarnosti
koji se ogleda u nerealnim i futurističkim tekstovima pjesama, dok
Afričko-Američki bluz heavy metalu daje "golu" realnost i iskrenost, sa
fokusom na gubitke, depresiju i samoću. Heavy metal takođe ima dodirnih
tačaka sa spiritualnim (duhovnim) temama u muzičkoj i simboličkoj
teoriji.
U slučaju
da su audio i tematske komponente heavy metala pretežno pod uticajem
realnosti bluza, onda su vizuelne komponente pretežno pod uticajem
fantazijske komponente popa. Teme tame, zla, snage i apokalipse su
fantazijske jezičke komponente za označavanje (adresiranje) realnosti
životnih problema. Kao reakcija na "ljubav i mir" hipi kulture
šezdesetih godina, heavy metal se razvio kao protiv-kultura, gdje je
svijetlost potisnuta tamom i srećni završeci u popu su takođe
zamjenjeni golom (surovom) realnošću da stvari ne ispadnu baš uvijek
onakve kakve bi trebale biti na ovome svijetu. Dok fanovi (obožavaoci)
tvrde da medijum tame nije poruka, kritičari se protive ideji veličanja
negativnog aspekta realnosti (negativnog pogleda na surovu stvarnost).
Teme
heavy metala su tipično tamnije nego generalno lagane pop iz 50-tih,
60-tih i 70-tih sa fokusiranjem na rat, nuklearnu anihilaciju (tj.
uništenje), teme iz (životnog) okruženja i političku, odnosno vjersku
(religioznu) propagandu. "War Piggs" Black Sabbath-a, "Killer of
Giants" Ozzy Osbourne-a, "...And Justice For All" i "Disposable Heroes"
Metallica-e, "Two Minutes to Midnight" Iron Maiden-a su primjeri
ozbiljnih suprotnosti raspravi na temu afera. Komentar na realnost
ponekad nastoji da postane pre-pojednostavljen; specifični fantazijski,
poetični vokabular metala koji se primarno sukobi sa kontrastima između
svijetla i tame, nade i očaja, dobra i zla, ne ostavljaju baš previše
prostora za kompleksne sijenke sive boje. Power metal grupe (bendovi),
čiji su lirički i muzički tonovi najčešće bombastični i optimistični,
su jedan od izuzetaka za mračni stereotip. Mnogi poklonici i grupe
power metala, naj notabilnije "Manowar", vjeruju da bi metal trebao
inspirisati i uzdizati muziku na viši nivo.
Uticaji klasike:
Na prisvajanje klasične muzike od strane heavy metala je više
uticao Bah i Paganini, nego Mocart ili Franc Lisc. Iako je gitarista
Ritchie Blackmore (Deep Purple/Rainbow) vršio eksperimente sa muzičkim
oblikovanjem koje je pozajmio iz klasične muzike do ranih sedamdesetih,
Edward Van Halen-ova solo kadenca ) obilježila je značajan trenutak po
pitanju razvitka virtuoznosti u metalu. Nakon njega; uticaji klasike u
metalu tokom osamdesetih su ustvari ličili, pomalo, na ranu
osamnaestovijekovnu, za njihov model brzine i tehnike. Zaista, kasnija
Barokna era Zapadne muzičke umjetnosti je takođe, prikazana kroz
izvijesne segmente gotike. Npr., "Mr. Crowley" (1981) Ozzy Osburne-a i
gitariste Randy Rhoads-a, je uplitala specifičnu vrstu sintisajzera i
Barokom-inspirisanu solo gitaru da bi stvorili upečatljivo raspoloženje
Osburne-ovim tekstovima pjesama. Kao i mnogi drugi gitaristi 80-tih,
Rhoads je prilično studiozno gledao na teoriju muzičke umjetnosti da bi
udružili ne tako brojnu industriju pedagoških magazina za gitare (kao
što je "Guitar for Practicing Musician") koji je porastao tokom
decenije. Doduše, u većini slučajeva, umjetnici metal-a koji su
pozajmili tehniku i retoriku muzičke umjetnsoti nisu ni pokušavali da
postanu klasični muzičari. (Izuzetaka je naravno bilo, npr. gitarista
Yngwie Johann Malmsteen, s čime se mnogi slažu a to je da se njegova
muzika više oslanjala na Ancient Mariner," based on the poem by Samuel
Taylor Coleridge. However, the 1977 Rush album A Farewell to Kings
features the twelve-minute "Xanadu," also inspired by Coleridge and
predating the Iron Maiden composvirtuoznost i upotrebu elemenata zvuka
klasike, kao što je harmonična mol ljestvica, da bi izgledala kao
klasika, iako, to u stvarnosti nije bila).
U
enciklopediji Encarta se tvrdi da "kada je tekst bio u vezi sa muzikom,
Bah je mogao napisati muzičke ekvivalente verbalnih ideja", bendovi
progresivnog roka kao što je Emerson, Lake, i Palmer i Yes su već
istražili ovu povezanost i prije evoluiranja heavy metala. Kako heavy
metal propagira teme apokalipse i slike moći i tame, sposobnost
prevođenja verbalnih ideja, u muzičke, sa priličnom preciznošću, onda
bi se one veoma fino podudarale sa idejama riječi koje su od velike
važnosti kada govorimo o autentičnosti i kredibilitetu heavy metal-a.
Odličan je dokaz za gore spomenuto, Powerslave, album Iron Maiden-a.
Slika albuma vezana je za scenu Egipatske piramide i mnoge pjesme sa
albuma za temu imaju život i smrt, uključujući i pjesmu "The Rime of
the Ancient Mariner", koja se bazira na poemi Samuel Taylor
Coleridge-a.
Istorija
Termin heavy metal
Knjiga "Istorija Heavy Metala" tvrdi da ime potiče od govora hipija
("hippispeak"), heavy sa značenjem bilo čega sa potentnim
raspoloženjem, te metal, koji još detaljnije i podrobnije pojašnjava
vrstu raspoloženja. Riječ "heavy" (sa značenjem ozbiljnog i dubokog)
ušla je u sleng kontra-kulture i odnosi se na "heavy muziku", posebno
onu sa sporijim tempom, te pojačanim varijacijama standardnog popa; u
stvari Iron Butterfly je prvi odsvirao pjesmu Los Angeles u 1967.
godini, objasnivši na omotu albuma naziv sljedećim riječima: "Iron -
symbolic of something heavy as in sound; Butterfly - light, appealing
and versatile... and object that can be freely in the imagination."
Iron Butterfly 1968 album je nazvan Heavy. Činjenica da je Led Zeppelin
ukorporirao heavy metal u svoje ime možda je zapečatila upotrebu ovog
termina.
U
kasnim šezdesetim, Engleska je još uvijek bila centar industrije (s
obzirom na to da je većina rok bendova nastala u, i oko gradova, kao
što su Led Zeppelin, The Move i Black Sabbath), neki ljudi upućuju na
to da termin Heavy Metal može imati povezanost sa takvim aktivnostima.
Biografija benda The Move tvrdi da je zvuk koji je dopirao iz "heavy"
gitarskih riffova, bio veoma popolularan među redovima metalaca.
Sandy
Pearlman, originalni producent, menadžer i tekstopisac za Blue Öyster
Cult tvrdi da je bio među prvima koji je unjeo izraz heavy metal u rok
muziku 1970. godine.
Jako
rasprostranjena, ali salomiva hipoteza o porijeklu žanra je nastala od
"Chas" Chandler-a, koji je bio menadžer Jimi Hendrix Experience-a u
1969, u intervjuu za PBS TV program "Rock And Roll" u 1995. Tvrdi da je
"...to (heavy metal) bio termin za prvobitni New York Times članak
recenzirajući nastup Jimi Hendrix-a", i takođe naglašava da autor
opisuje Jimi Hendrix Experience "... kao slušanje heavy metala, pri
padu sa neba." Smatra se da validnost izvora ove tvrdnje ne bi trebala
poslužiti kao referenca, te je kao takva upitne preciznosti.
Prva,
detaljno dokumentirana upotreba termina heavy metal odnosi se na stil
muzike, izgleda da je u vezi ishodom Creem-a maja 1971., u kritici Sir
Lord Baltimor-ovog Kingdom Come-a. U ovom intervjuu nam je rečeno da
"Sir Lord Baltimor je izgleda 'bacio na stol' sve najkvalitetnije heavy
metal trikove u knjizi." Kritičar grupe Creem - David Marsh i Lester
Bangs bi s vremena na vrijeme koristili izraz u njihovim tekstovima uz
pozdrav bendovima poput Led Zeppelin-a i Black Sabbath-a.
Heavy
metal je u početku možda služio kao podsmijeh od strane brojnih
muzičkih kritičara ali je ubrzo bio prihvaćen. Drugi, već oformljeni
bendovi, kao što je Deep Purple, koji je prvobitno imao korijene u pop
i progresivnom roku, ubrzo je preuzeo "mantil" heavy metala, dodajući
distorziju i dodatno pojačanje u još agresivnijem pristupu.